การให้ทาน: คุณธรรมจำเป็นในสังคมช่วงสถานการณ์โรคระบาด โรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า ๒๐๑๙ (Covid -19)

Abstract

บทความนี้มีเปhาหมายเพื่อนำเสนอแนวคิดเรื่องทานซึ่งเป็นคุณธรรมเบื้องต้นตามหลัก พระพุทธศาสนาในสถานการณ์โรคระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า ๒๐๑๙ (Covid - 19) ทาน คือ การให้ จาคเจตนา ไทยธรรม วิรัติ ทาน ๒ ประเภทได้แก่อามิสทานและธรรมทาน เป้าหมายของ การให้ทาน คือ เพื่อต้องการช่วยเหลือเพื่อมนุษย์ผู้เดือดร้อนต้องการช่วยเหลือผู้อื่น แบ่งเบาภาระ ผู้อื่นให้สามารถช่วยเหลือพึ่งพาตัวเองได้ ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัส โคโรนา ๒๐๑๙ (Covid - 19) ได้ส่งผลกระทบต่อวิถีการดำรงชีวิตของประชาชน เช่น ด้านการใช้ ชีวิต การศึกษาและรายได้ โดยเฉพาะแรงงานบางกลุ่มต้องออกจากงาน จนทำให้ครอบครัว สูญเสียรายได้อันเนื่องจากมาตรการของรัฐบาลในการลดการแพร่ระบาดและการเพิ่มระยะห่าง ระหว่างกันในสังคม ต่างส่งผลต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศ และในขณะเดียวกันทำให้สามารถ มองเห็นความมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์มีการให้ทานที่แตกต่างกันไป เช่น การตั้งตู้ปันสุข ทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน คณะสงฆ์ มีการตั้งโรงทานแบ่งปันน้ำใจซึ่งกันและกัน สิ่งของที่แจกส่วนมากเป็น อาหารแห้ง และเครื่องดื่ม ซึ่งในบางสถานที่มีการแจกทานที่หลากหลาย เพื่อเป็นการแบ่งเบา ภาระให้พึ่งตัวเองได้ และในขณะเดียวกันทางภาครัฐยังมีโครงการต่าง ๆ เพื่อแบ่งเบาภาระของประชาชนได้พอสมควร ในภาวการณ์เช่นนี้จะเห็นได้ว่าทั่วโลกมีการเอื้อเฟื้อเห็นอกเห็นใจซึ่งกัน และกัน.