บทสนทนาเรื่องความดีตามทรรศนะพระพุทธศาสนาเถรวาท

Abstract

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทสนทนาเรื่องความดีในปรัชญา และเพื่อวิเคราะห์บทสนทนาเรื่องความดีในทางพระพุทธศาสนาเถรวาท โดยใช้การศึกษาจากเอกสาร หนังสือและบทความที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า บทสนทนาทางปรัชญานั้นอาศัยวิธีวิภาษวิธีของโสเครตีส โดยการรวบรวมความหมายหลากหลายจากการสนทนาต่อเรื่องนั้น บทสนทนาจะสร้างการรับรู้ร่วมกันระหว่างคู่สนทนาถึงความสมบูรณ์ผ่านจิตใจ ไม่ใช่แค่การให้เหตุผลแต่เป็นการประจักษ์ภายในใจว่าเป็นจริงแท้ และบทสนทนานั้นจะโยงความหมายกับผู้สนทนาด้วยหน้าที่และคุณค่าที่มีอยู่ตลอดไป ส่วนบทสนทนาในพระพุทธศาสนาเถรวาท เป็นบทสนทนาที่โยงกันระหว่างการกระทาที่จะต้องมีผลตามมา และผู้กระทาที่มีสถานะหน้าที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนั้นจากประโยชน์ที่เกิดขึ้น เมื่อพิจารณาบทสนทนาว่าด้วยความดีจาก ๒ บทสนทนานี้เป็นการระบุให้เห็นความสมบูรณ์ของความดีผ่านจิตใจ เป็นความจริงแท้ที่ไม่หายไป และผู้สนทนาจะต้องระบุถึงหน้าที่ที่สัมพันธ์กับความดีนั้น โดยโยงให้เห็นผลที่เกิดขึ้นจากการทาดีว่าทาให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่นที่สัมพันธ์กับความดีนั้นนั้นได้อย่างชัดเจน