การเสริมสร้างความเข้มแข็งของพระสงฆ์ที่เป็นผู้นำต่อการพัฒนาชุมชน ในเขตภาคกลางตอนบนของประเทศไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ ๑. เพื่อศึกษาบทบาทต่อการเสริมสร้างความเข้มแข็งของ พระสงฆ์ที่เป็นผู้นาต่อการพัฒนาชุมชนในเขตภาคกลางตอนบน ๒. เพื่อเปรียบเทียบบทบาทการ เสริมสร้างความเข้มแข็งของพระสงฆ์ที่เป็นผู้นาต่อการพัฒนาชุมชนในเขตภาคกลางตอนบน ๓. เพื่อ หาแนวทางการพัฒนาการเสริมสร้างความเข้มแข็งตามแนวทางพระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ที่เป็น ผู้นาต่อการพัฒนาชุมชนในเขตภาคกลางตอนบน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลเชิงปริมาณ จากพระภิกษุและประชาชนที่อยู่ในเขตในเขตภาคกลางตอนบน จานวน ๔๐๐ รูป/คน กลุ่มเป้าหมายผู้ให้ข้อมูลสาคัญจานวน ๗ รูป/คน ในการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการ สัมภาษณ์และการประชุมกลุ่มย่อย โดยใช้การสรุปความ และการตีความ แล้วนาเสนอข้อมูลโดยการ พรรณนาวิเคราะห์ ตามหลักอุปนัย ผลการวิจัยพบว่า ๑. การเสริมสร้างความเข้มแข็งของพระสงฆ์ที่เป็นผู้นาต่อการพัฒนาชุมชน โดยภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง ( X = ๓.๐๑) และรายด้าน มีการปฏิบัติในระดับมาก ๑ ข้อ และปานกลาง ๔ ข้อ คือ ด้านการสาธารณสงเคราะห์ ( X = ๓.๔๓) รองลงมาคือ ด้านการศึกษาสงเคราะห์ ( X = ๓.๐๐) ตามด้วย ด้านการเผยแผ่ศาสนธรรม ( X = ๒.๙๓) ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยปฏิบัติต่าสุดคือ ด้านการ พัฒนาจิตใจ ( X = ๒.๖๗) ๒.ผลการเปรียบเทียบการเสริมสร้างความเข็มแข็งของพระสงฆ์ที่เป็นผู้นาต่อการพัฒนา ชุมชนในเขตภาคกลางตอนบนของประเทศไทย จาแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้ ต่อเดือน โดยภาพรวมและรายด้านมีการปฏิบัติไม่แตกต่างกัน ๓. ข้อเสนอแนะในทางการเสริมสร้างความเข้มแข็งของพระสงฆ์ที่เป็นผู้นาต่อการพัฒนา ชุมชน ในเขตภาคกลางตอนบนของประเทศไทย พระสงฆ์ร่วมการจัดการศึกษาที่เน้นการปลูกฝัง คุณธรรมจริยธรรมแก่เด็กและเยาวชน ส่งเสริมให้มีการจัดตั้งโรงเรียนพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ อานวยความสะดวกแก่ประชาชนในการใช้วัดเป็นสถานที่บาเพ็ญกุศลและให้คาแนะนาแก่ชาวบ้านใน ข การประกอบอาชีพ ควรการบรรยายธรรมะเมื่อมีงานบุญหรืองานประเพณีในหมู่บ้านและเทศนาสั่งสอนให้ชาวบ้านเข้าใจหลักธรรมและสามารถนาไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ดาเนินชีวิต ๔. แนวทางพัฒนาการเสริมสร้างความเข้มแข็งของพระสงฆ์ที่เป็นผู้นาต่อการพัฒนาชุมชน ในเขตภาคกลางตอนบนของประเทศไทย พระสงฆ์ส่วนใหญ่จะสามารถพัฒนาจัดการศึกษาที่เน้นการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมแก่เด็กและเยาวชน จะเป็นการพัฒนาประเทศชาติได้อย่างแท้จริง แต่การจัดระบบของพระสงฆ์ยังไม่เป็นระบบที่ได้มาตรฐาน อาจเป็นเพราะงบประมาณในการดาเนินการกับสิ่งเหล่านี้ไม่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน จึงทาให้การดาเนินงานขาดช่วง และไม่มีการปฏิบัติที่ดีเพียงพอ และอานวยความสะดวกแก่ประชาชนในการใช้วัดเป็นสถานที่บาเพ็ญกุศลจะเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่บุคคลหมู่มาก สิ่งที่สร้างรูปแบบปฏิบัติที่จะทาให้พระสงฆ์มีจิตวิญญาณที่เกี่ยวกับสาธารณสงเคราะห์ได้นั้น พระสงฆ์ต้องผ่านการเรียนรู้ในด้านนั้นๆ พระสงฆ์ควรเพิ่มการสนับสนุนการจัดทาบุญตามประเพณีและให้คาปรึกษาแก่ชาวบ้านเกี่ยวกับบุญพิธีหรือประเพณีต่าง ๆ เพื่อให้ชาวบ้านสามารถปฏิบัติตามหลักศาสนพิธีได้ถูกต้อง จัดอบรมปฏิบัติธรรมตามตามสถานศึกษา เป็นการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมให้กับเยาวชนให้มีคุณธรรมในการดาเนินชีวิตและสามารถแก้ไขปัญหาต่างๆได้อย่างถูกวิธี