พุทธจริยศาสตร์เพื่อการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของชุมชนใน จังหวัดขอนแก่น

Abstract

การวิจัยเรื่องพุทธจริยศาสตร์เพื่อการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของชุมชนในจังหวัดขอนแก่นโดยมีวัตถุประสงค์ ๑. เพื่อศึกษาสาเหตุของการติดยาเสพติดของชุมชนในจังหวัดขอนแก่น ๒. เพื่อศึกษาการนำหลักพุทธจริยศาสตร์ไปปรับใช้ในการแก้ไขและการป้องกันปัญหายาเสพติดของชุมชนในจังหวัดขอนแก่น ๓. เพื่อศึกษาการพัฒนาเกณฑ์มาตรฐานในการแก้ไขและการป้องกันปัญหายาเสพติดของชุมชนในจังหวัดขอนแก่น ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยเก็บรวบรวมจากเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกจำนวน ๖๐ รูป/คน จาก ๓ ชุมชน แล้วนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี (Inductive analysis) โดยมีวัตถุประสงค์ของการวิจัยเป็นแนว ผลการวิจัยพบว่า ๑. สาเหตุของการติดยาเสพติดของชุมชนใน ๓ ชุมชน ประกอบด้วย ๑) ชุมชนวัดวุฒาราม เขต ๓ อ.เมือง จังหวัดขอนแก่น ๒) ชุมชนหนองกุงธนสาร อ. ภูเวียง จังหวัดขอนแก่น ๓) ชุมชนเปือยน้อย อ.เปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น พบว่า มีสาเหตุมาจาก ๑) สาเหตุจากความคึกคะนองและการอยากรู้อยากลอง ๒) ด้านการคบเพื่อน ๓) ด้านครอบครัว ๔) ด้านสภาพแวดล้อม ๒. การแก้ไขและการป้องกันปัญหายาเสพติดของ ๓ ชุมชน มีการนำหลักพุทธจริยศาสตร์ไปปรับใช้ทั้ง ทำให้เห็นถึงกระบวนการในการนำหลักพุทธจริยศาสตร์ไปปรับใช้เพื่อเป็นเกณฑ์มาตรฐานในการแก้ไขและการป้องกันปัญหายาเสพติดของชุมชน ดังนี้ ๑.หลักอริยสัจ ๔ (ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค) ๒. พรหมวิหารธรรม ๔ (เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา) ๓. เกณฑ์ในการแก้ไขปัญหายาเสพติดใน ๓ ชุมชน มีปัจจัยเกี่ยวกับความหลากหลายทางวัฒนธรรมเป็นตัวแปรที่สำคัญต่อวิธีการแก้ไขปัญหายาเสพติด ในแต่ละชุมชนได้ใช้วิธีการที่เหมาะสมกับบริบทพื้นที่ของตนโดยใช้วิธีการแบบวิถีวัฒนธรรมของชุมชน และวิธีการของนิติรัฐเป็นเกณฑ์มาตรฐานในการแก้ไขและการป้องกันปัญหายาเสพติดของชุมชน ซึ่งสังเคราะห์ได้ ๗ มาตรการ ดังนี้ ๑. การรณรงค์ให้ความรู้ ๒. การใช้มาตรการทางกฏหมาย ๓. การใช้วิถีวัฒนธรรมและภูมิปัญญาในชุมชน ๔. การบำบัดและการส่งเสริมอาชีพ ๕. การประชุมเพื่อหาข้อตกลงชุมชน ๖. การสร้างเครือข่ายแบบพหุภาคี ๗. การใช้หลักพุทธธรรม