การอนุรักษ์และการสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นของคนเลี้ยงโคในจังหวัดเลย

Abstract

การศึกษาวิจัยเรื่อง “การอนุรักษ์และการสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นของคนเลี้ยงโคในจังหวัดเลย” ผู้วิจัยได้ตั้งวัตถุประสงค์ไว้ ๓ ประการได้แก่ ๑. เพื่อศึกษาประวัติ ความเป็นมา และกระบวนการเลี้ยงโคพื้นเมืองในจังหวัดเลย ๒. เพื่อศึกษานโยบายขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการอนุรักษ์และสืบทอดภูมิปัญญาการเลี้ยงโคพื้นเมืองในจังหวัดเลย ๓. เพื่อเสนอแนวทางการอนุรักษ์และการสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นของคนเลี้ยงโคพื้นเมืองในจังหวัดเลย โดยการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) มีวิธีการศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องไว้ ได้แก่ แนวคิด และทฤษฎีเกี่ยวกับการอนุรักษ์และการสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น การอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย แนวทางการอนุรักษ์วัฒนธรรมและภูมิปัญญาไทย แนวคิดเกี่ยวกับการเลี้ยงโคพื้นเมืองของไทย เอกสารที่เกี่ยวข้องกับภูมิปัญญาท้องถิ่น ได้แก่ ความเป็นมาของภูมิปัญญาท้องถิ่น ความสำคัญของภูมิปัญญาท้องถิ่น กระบวนการอนุรักษ์ทุนภูมิปัญญาท้องถิ่นของไทย บทบาทของภูมิปัญญาท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่น ผลการศึกษาวิจัยพบว่า การเลี้ยงโคพื้นเมืองของเกษตรกรในจังหวัดเลยเป็นแบบเกษตรกรรายย่อย โรงเรือนอยู่บริเวณเดียวกันกับที่อยู่อาศัย และแรงงานเป็นสมาชิกในครอบครัว ส่วนการเลี้ยงโค ที่เป็นฟาร์มมาตรฐานขนาดใหญ่ มีจำนวนน้อย ด้านการตลาด เกษตรกรจะจำหน่ายโคผ่านพ่อค้าคนกลางหรือนำเข้าไปจำหน่ายในตลาดนัดโค ซึ่งในพื้นที่จังหวัดเลย มีตลาดนัดโค กระบือ จำนวน ๒ แห่ง ที่อำเภอเมืองเลย และอำเภอหนองหิน การเลี้ยงโคพื้นเมือง ของเกษตรกรในจังหวัดเลยมีการเลี้ยงในพื้นที่ ๔ อำเภอ คือ อำเภอเมืองเลย อำเภอเอราวัณ อำเภอเชียงคาน และอำเภอวังสะพุง พันธ์โคพื้นเมืองที่เลี้ยงในพื้นที่จังหวัดเลย ส่วนใหญ่เป็นพันธ์ลูกผสม ด้านการตลาดในพื้นที่จังหวัดเลย มีสถานที่รับซื้อน้ำนมดิบ ๒ แห่ง คือ สหกรณ์ผู้เลี้ยงโคพื้นเมืองในเขตปฏิรูปที่ดินจังหวัดเลย และสหกรณ์การเกษตรเมืองเลยจำกัด