พระสิงห์ ๔ : แนวคิด คุณค่า ของวัฒนธรรมที่แปรเปลี่ยนสู่รูปแบบพุทธประติมากรรม ร่วมสมัยและความเข้าใจของสังคม

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ ๓ ประการ ได้แก่ ๑. เพื่อศึกษาแนวคิดของการสร้าง รูปแบบพระสิงห์ ๒. เพื่อพัฒนารูปแบบพุทธประติมากรร่วมสมัยในรูปแบบพระสิงห์ ๔ ๓. เพื่อสร้าง กระบวนการเรียนรู้กับสังคมต่อพระพุทธรูปแบบสิงค์ ๔ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) โด ย ใช้วิธีก า ร วิจัย เชิง น วัต ก ร ร ม ใน ลัก ษ ณ ะ R&D (Research and Development) จากการศึกษาพบว่า พระสิงห์ หรือพระพุทธรูปเชียงแสน ถือว่าแบบอย่างที่เป็นศิลปะ เด่นชัดและมีคุณค่าทางศิลปะสูงมาก นับว่าเป็นเป็นประติมากรรมในดินแดนสุวรรณภูมิที่นับว่าสร้าง ขึ้นโดยฝีมือช่างไทยเป็นครั้งแรกเกิดขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ ๑๖-๒๑ มีปรากฏแพร่หลายอยู่ตามหัว เมืองต่างๆ ทางภาคเหนือของไทย แหล่งสาคัญอยู่ที่เมืองเชียงแสน วัสดุที่นามาสร้างงาน ประติมากรรมที่ทั้งปูนปั้นและโลหะต่างๆ ที่มีค่าจนถึงทองคาบริสุทธิ์ นับว่า พระสิงห์ เป็นต้นกาเนิด ของศิลปะล้านนาก็ว่าได้ รูปแบบพุทธประติมากรร่วมสมัยในรูปแบบพระสิงห์ ๔ เป็นรูปแบบปางลีลา ขนาดความสูง ๑๙ นิ้ว หล่อด้วยสาริด ได้แนวคิดจากการที่ศิลปะสมัยเชียงแสนที่แผ่ขยายอิทธิพลพุทธ ศิลปกรรมไปถึงอาณาจักรเพื่อนบ้าน และมีการสร้างรูปแบบพระสิงห์เชียงแสนในลักษณะที่เป็นแบบ ยืนขึ้น และต้องการสร้างสรรค์ประติมากรรมพระพุทธรูปในยุคร่วมสมัย ที่เกิดจากช่างทางเหนือที่ ได้รับความนิยมจาก คนทั่วไปและส่งอิทธิพลทางพุทธลักษณะของของงานพุทธปฏิมากรอย่าง กว้างขวางในยุคปัจจุบัน ผ่านขั้นตอนการสร้างสรรค์ ในการสร้างนวัตกรรมศิลปะร่วมสมัย และ กระบวนการเรียนรู้กับสังคม ต่อพระพุทธรูปแบบสิงค์ ๔ ได้มีการสร้างกระบวนการเรียนรู้ผ่าน กิจกรรม ๑.การเสวนากลุ่ม ๒.การถ่ายทอดองค์ความรู้ผ่านการเรียนการสอน และ ๓.การจัด นิทรรศการแสดงงาน