การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดพิจิตร ตามแนวพระพุทธศาสนา

Abstract

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษาลักษณะการบริหาร การบูรณาการหลักพุทธธรรม แนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ รวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลสาคัญเลือกแบบเจาะจง จานวน 11 คน การตรวจแบบข้อมูลแบบสามเส้าด้านวิธีรวบรวมข้อมูล ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา และอธิบายข้อมูลแบบพรรณนาโดยเน้นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามแนวพระพุทธศาสนา ผลการวิจัยพบว่า มีการจัดตั้งกลุ่มวิสาหกิจชุมชนถูกต้องตามกฎหมาย มีโครงสร้างการบริหารที่ชัดเจน เครือข่าย สมาชิก กฎ ระเบียบ มีการแบ่งปันกาไรในรูปแบบของหุ้น เมื่อมีการรวมกลุ่ม มีเมล็ดเงิน สิ่งที่ต้องบริหารให้ดี คือ สมาชิกในกลุ่ม มีการถ่ายทอดระหว่างสมาชิกในกลุ่ม การศึกษาดูงาน และผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ อยู่เสมอ การบูรณาการหลักธรรม ศีล สมาธิ ปัญญา แม้มีโครงสร้างการบริหารแต่ทุกคนเท่าเทียมกัน เพราะมีการเคารพกฎ กติกา บิดา มารดา ครูอาจารย์ มิตรสหาย มีเมตตาปลูกจิตสานึกในหน้าที่ให้ “ซื่อสัตย์ต่อลูกค้า” ศึกษาดูงาน พัฒนาตัวเอง สร้างแรงจูงใจและสามารถแก้ปัญหาหนี้สิน ทาเพื่อแก้ปัญหาในครัวเรือน กลุ่มจะยั่งยืน “ทาดีแต่ชาวบ้านไม่ได้ใช้ ไม่มีประโยชน์” ให้เกียรติซึ่งกันและกันไม่มองว่าใครต่ากว่า ถ่ายทอดเป็นรุ่นๆ ให้กลุ่มมีกิจกรรมตลอด พยามยามดึง บ้าน วัด โรงเรียน หรือหน่วยงานในชุมชนมาร่วมพึ่งพาอาศัยกัน “ทาอะไรก็ได้ เอาคุณภาพมาจับ”