บทบาทการเชื่อมโยงภูมิภาคของครูบาบุญชุ่ม

Abstract

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ ๑) เพื่อศึกษาแนวคิดและวิถีอัตลักษณ์ของครูบาบุญชุ่ม ๒) เพื่อศึกษาบทบาทการเชื่อมโยงเส้นทางวัฒนธรรมของครูบาบุญชุ่ม และ ๓) เพื่อวิเคราะห์อิทธิพลความสัมพันธ์และผลงานที่มีต่อการศึกษา การเผยแผ่ การสร้างเครือข่ายและวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนาของครูบาบุญชุ่ม การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยทำการศึกษาจากเอกสาร ตำรา งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และสัมภาษณ์เชิงลึกพระสงฆ์ ประชาชนในจังหวัดเชียงรายและจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน ๖ รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า แนวคิดและวิถีอัตลักษณ์ของครูบาบุญชุ่ม มีความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมและปัจจัยทางสังคม เนื่องจากครูบาเกิดมาในวิถีของคนจนและเป็นวิถีแห่งคนพุทธ จึงทำให้มีความเชื่อมโยงกันทั้งทางด้านวิถีการดำเนินชีวิต ด้านความฝักใฝ่ในธรรมะ และในด้านการปฏิบัติธรรม ที่มีลักษณะเฉพาะซึ่งเป็นคุณสมบัติของคำว่า “ครูบา” ครูบาบุญชุ่ม จึงถือเป็นบุคคลสำคัญ ที่มีบทบาทการเชื่อมโยงภูมิภาคเป็นพระมหาเถระในสายการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ มีแนวคิดและอัตลักษณ์สะท้อนให้เห็นถึงวิถีทางแห่งการเป็นพระนักเผยแผ่ และนักพัฒนาที่เป็นปรากฏการณ์ใหม่แห่งพระพุทธศาสนาในยุคนี้ ความสามารถในการเชื่อมโยงกลุ่มชาติพันธุ์ การสร้างเครือข่ายและการสร้างวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนาที่ดีงาม เพื่อความเป็นหนึ่งอันเดียวกันของชาวพุทธทุกกลุ่ม เป็นแนวปฏิบัติที่พระสงฆ์ในยุคใหม่ควรนำมาเป็นต้นแบบ เพื่อพัฒนาองค์ความรู้และเป็นแนวปฏิบัติ รวมไปถึงการศึกษาพระพุทธศาสนาและการเห็นคุณค่าของการเผยแผ่ การสร้างรากฐานที่มั่นคงให้กับพระพุทธศาสนาทั่วภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ผ่านความเป็นตัวตนของพระครูบาบุญชุ่ม ที่ก้าวสู่การเป็น “ตนบุญข้ามพรหมแดน” โดยแท้จริง