การออกแบบผังแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัด นครสวรรค์-อุทัยธานี

Abstract

งานวิจัยเรื่อง “การออกแบบผังแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัด นครสวรรค์-อุทัยธานี” โดยมีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ (๑) เพื่อสารวจแหล่งโบราณคดีทาง พระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีของจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี (๒) เพื่อออกแบบผังแหล่งโบราณคดี ทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีของจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี (๓) เพื่อการจัดกิจกรรมส่งเสริม การเรียนรู้ผังแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีของจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี (๔) เพื่อพัฒนาแอพพลิเคชั่น (Application) ในการจัดการเรียนรู้ผังแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนา สมัยทวารวดีของจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิง ปฏิบัติการ (Action Research) มาเป็นส่วนหนึ่งของการดาเนินการวิจัย เน้นการศึกษาวิเคราะห์ทั้งในเชิง พื้นที่และกลุ่มเป้าหมาย มีการจัดกระบวนการวิจัยด้วยการถอดบทเรียนและการบูรณาการข้อมูลที่ได้ จากการสัมภาษณ์ การสังเกต และการปฏิบัติการร่วมกันในพื้นที่ศึกษาและกลุ่มเป้าหมายที่กาหนดไว้โดย ใช้กระบวนการตามวงจรเดมมิง (PDCA) เป็นเครื่องมือในการดาเนินงานการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมี ส่วนร่วมในทุกขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า (๑) คณะนักวิจัยได้ลงสารวจแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัย ทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานีจานวน ๕ เมือง โดยพบว่าเมืองโบราณเหล่านี้มีอายุมาตั้งแต่ พุทธศตวรรษที่ ๑๒-๑๗ เป็นเมืองของชาวมอญ-เขมรโบราณซึ่งนับถือศาสนาพราหมณ์-ฮินดู และ พระพุทธศาสนาเถรวาทนิกายสรวาสติวาทิน รูปร่างของเมืองเป็นเมืองรูปทรงกลมบ้างวงรีบ้าง ข สี่เหลี่ยมบ้าง โดยมีคูเมืองล้อมรอบ ๒ ชั้น (๒) การออกแบบผังแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนา สมัยทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานีได้ดาเนินการออกแบบผังจานวน ๕ เมือง ผลของการ ออกแบบคือก่อให้เกิดประโยชน์คือประชาชนในพื้นที่เข้าใจในผังและสามารถเข้าถึงแหล่งโบราณคดีได้ ง่าย (๓) การจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้แหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัด นครสวรรค์-อุทัยธานี มีอยู่ ๓ กิจกรรม ซึ่งมีผลต่อการส่งเสริมการปลูกจิตสานึกรักษาแหล่งโบราณคดี ในชุมชน (๔) การพัฒนาและการใช้แอพพลิเคชั่น “โบราณคดี @ อาณาจักรทวารวดี” ก่อให้เกิด คุณค่าในการจัดการการเรียนรู้และเข้าถึงผังแหล่งโบราณคดีในชุมชนได้ง่าย