การวิเคราะห์คัมภีร์ปริตตคัณฐี

Abstract

การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์ปริตตคัณฐี มีวัตถุประสงค์ เพื่อปริวรรตและตรวจชำระคัมภีร์ปริตตคัณฐีฉบับ จารบนใบลานอักษรขอม เพื่อแปลคัมภีร์ปริตตคัณฐีเป็นภาษาไทยใช้เป็นอุปกรณ์การศึกษาการสวดพระปริตร เพื่อเสนอหลักคุณค่าทางจริยธรรมการสวดพระปริตรที่ปรากฏในคัมภีร์ปริตรคัณฐี ต่อสังคมไทยผลการวิจัย พบว่า คัมภีร์ปริตตคัณฐีนั้น สวดสาธยายเพื่อขจัดภัย 3 ประการ คือ (1) ทุพภิกขภัย ภัยอันเกิดจากความอด อยาก (2) อมนุสสภัย ภัยอันเกิดจากอมนุษย์มียักษ์เป็นต้น (3) โรคภัย ภัยอันเกิดจากโรคระบาด พระปริตรที่สวด สาธยายนั้น ย่อมไม่คุ้มครองบุคคล 3 จ าพวก คือ (1) คนท าอนันตริยกรรม (2) คนมีความเห็นผิด (๓) คนไม่มี ความเชื่ออานุภาพของพระปริตร ผู้สาธยายพระปริตร พึงมีองค์คุณ 3 ประการ คือ (1) สาธยายถูกไม่ผิด อักขระ (2) เข้าใจความหมาย (3) มีความเมตตาแก่ผู้ฟัง ผู้สาธยายและผู้ฟังที่กอปรด้วยองค์คุณเหล่านี้ พระ ปริตรจึงจะคุ้มครองรักษาไม่ให้เกิดอุปสรรคอันตรายได้ This article presents an analysis of the main ideas of Avidya or ignorance which is the cause of suffering and passions, which affected to the man in society and it is the way out of such suffering at the same time through epistemology of Mahayana Buddhism. It is the core teaching of Madhyamika and Yogacara school. Both have presented the concept of ignorance focusing on epistemological method of realization. Ignorance is a false conceptualization caused by limitations of language structure, which causes wrong views and other beliefs that separate into the various cult groups which causes the delusions on self-attachment or non-self in the case of Madhyamika while Yogacara holds that ignorance or Avidya refers to unknowing the true nature of only one consciousness. The ignorant people misunderstood and hold that there are materials existing outside the consciousness later causing ego who wants to own those material objects generating happiness for themselves until it causes defilements and wrong deeds. In order to deal with Avidya, Madhyamika presented the middle path to release from such attachment to any form of thought while Yogacara presented the way to realize absolute truth and meditation development to abandon a duality of mind-body until the mind became unity, that is to say, Alayaviññana which one experiences in everyday life.